Historia sztuki romańskiej i jej najważniejsze fazy

Sztuka romańska uważana jest za pierwszy zunifikowany styl artystyczny w obrębie kultury zachodnioeuropejskiej po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Jest to więc pierwszy styl, który można określić jako międzynarodowy, mający za punkty swojej dyfuzji Francję i Włochy i rozprzestrzeniając się stamtąd na Hiszpanię, Niemcy, Anglię i pozostałe terytoria położone na kontynencie europejskim.

Czym jest sztuka romańska?

Termin został ustanowiony przez francuskiego archeologa Charlesa de Gerville’a (1768-1853) w 1818 roku na oznaczenie wszystkich przejawów artystycznych, które miały miejsce w Europie Zachodniej między VIII a XII wiekiem, na niektórych obszarach nawet do 1250 roku.

Ponieważ uważano, że sztuka ta wywodzi się ze sztuki rzymskiej, a języki, którymi się posługiwali, nazywano romańskim lub romańskim, sztuce tego okresu nadano tę samą nazwę. Gerville używał tego terminu w odniesieniu zwłaszcza do architektury, gdyż jego konstrukcje bardziej przypominały opus romanum. W http://skyscrapers.pl przeczytasz o różnych perełkach architektonicznych sztuki romańskiej.

Historia sztuki romańskiej i jej najważniejsze fazy

Historię sztuki romańskiej rozpoczynamy od stwierdzenia, że był to rodzaj sztuki, który rozprzestrzeniał się w całej Europie między XI, XII i częścią XIII wieku. Style poprzedzające romański nazywane są sztuką przedromańską, a wśród nich są:

• Styl wczesnoromański (1000-1075). Ta pierwsza faza jest jeszcze uboga, z zastosowaniem drewnianych dachów w nawach i piecowych sklepień dla absyd.
• Styl pełny romański (1075-1150). Kościoły zostały powiększone, aby sprostać nowym i bardziej skomplikowanym ceremoniom liturgicznym. W kościołach pojawiły się ambulatoria, trybuny i transepty. Sklepienie kolebkowe i kopuły.
• Styl późnoromański (druga połowa XIII wieku). To czas, kiedy w Europie wznoszono katedry i już wtedy zwiastował okres gotyku.

Historyczny kontekst sztuki romańskiej

Sztuka romańska to sztuka w pełni religijna i feudalna, która powstała w Europie, która zaczynała się stabilizować dzięki ustaniu najazdów barbarzyńskich i umocnieniu się Kościoła jako jednej z wielkich instytucji władzy religijnej, politycznej i społecznej. Feudalizm był systemem organizacji gospodarczej, politycznej i społecznej, w którym powstała ta sztuka, wchodząc w kryzys i ustępując miejsca sztuce gotyckiej wraz z kryzysami politycznymi XII i XIII wieku.